Detik itu, aku tahu ada sesuatu hilang dari aku. Tapi,
aku sendiri tak pasti, apa yg lompong. Aku rasa kosong. Hati, jiwa yg kontang.Rasa
yg tawar, buat aku menangis tanpa henti. Ada sesuatu yg aku rindu, ada sesuatu
yg aku perlukan. Ada sesuatu yg aku ingin ianya kembali pada aku. Tapi, aku tak
tahu apa yg hilang dari aku. Yg pasti, rasa kosong itu buat aku hilang dalam
angan sendiri. Buat aku terkapai kapai mencari apa yg aku inginkan. Bila aku
renung balik, aku jadi rindu yg teramat, tapi pada siapa? Aku rasa ingin dia
kembali, ingin aku katakan bahawa aku syg dia, tapi siapa? Aku sendiri tak
pasti, Yg pasti, ada kekosongan dalam hati aku., jiwa aku. Bila aku tenung org
sekeliling aku, airmata aku tersangat senang utk mengalir, tapi kenapa? Siapa
yg hadir lantas meninggalkn aku? Dan meninggalkam bayangnya yg tersangat aku
rindu? Atau akukah yg leka dan tinggalkan dia? Rindu yg buat aku lemah dan
menangis. Aku ingin mencari apa yg hilang, tapi dimana patut aku bermula?
Lorong mana yg patut aku pilih? Aku hilang, hilang dalam angan dan leka aku
sendiri. Ingin aku lari, seorang diri, sambil mengalirkan airmata yg bertakung,
sambil melemparkan kekalutan yg ada, utk mencari kekuatan diri. Tak ingin aku,
kerinduan ini menjadi bebanan utk aku, melemahkan aku yg tak mungkin dapat
berdiri bila kerinduan ini masih terpahat di jiwa.
No comments:
Post a Comment